Met de elektrische bromfiets naar Amsterdam
Ik ben Ezra, ik woon in Antwerpen, en ik rijd al elektrisch voor zolang als ik weet. Auto, motor, fiets, scooter, alles hebben wij als familie in de garage staan. Dit begon met men vader, toch al een decennium geleden. Hij was de eerste in de straat die zonnepanelen op het dak gooide. In 2014 kwam daar dan een elektrische motorfiets bij, en in 2015 de eerste auto (je moet toch wat met die gratis stroom…).
Ik heb begin dit (2019) jaar de NIU N-Pro aangeschaft via de voorverkoop op Indigogo. “Is dat geen risico, een elektrische scooter aanschaffen die je nog nooit gezien hebt?” werd mij enkele keren gevraagd. Ja, maar het was het beste risico dat ik ooit genomen had.
Het NIUtje is ondertussen echt mijn baby geworden. Ze is mijn eerste zelf gekochte voertuig en ik heb er nog geen seconde spijt van!
Als elektro-evangelist wil ik deze uiteraard pushen tot extremen, kijken hoever je kan gaan op een bromfiets. Toen ik hoorde van de NIU-Crewbijeenkomst in Amsterdam leek me dat een leuke gelegenheid om eens een dagtrip te doen op m’n stalen ros.
Antwerpen-Amsterdam is volgens Google Maps een 180km via regionale wegen. Een N-Pro moet dat dus met één keer laden kunnen doen. Vantevoren zoek ik even op waar ongeveer: Rotterdam, Coolsingel: een 20 tal laadpalen. Komt wel goed, preciezer heb ik niet nodig!
Ik ga op reis en ik neem mee:
- Prachtig leren zadeltassen (origineel Harley-Davidson uit de 60’s van de papa) met in elke tas een lader.
- Verschillende adapters voor laadpalen
- Een regenhoes & tent voor buiten te laden & chillen moest het regenen (gebeurt wel eens in onze lage landen)
- Grote topkoffer met kleren/camera/schoenen/laptop/… alle spullen die zeker droog moeten blijven
- Een opgerold matje, niet voor op te liggen, maar als perfect rugsteun, super comfortabel zo!
Gepakt en gezakt is het om half acht ‘s ochtends tijd om er vandoor te zoeven. Richting de grens!
Met een scooter van 45km/h is het soms even zoeken waar je wel en niet mag rijden, en is het ook je gezond verstand gebruiken om te weten wanneer je tegendraads moet zijn.
Gelukkig heb ik al wat ervaring en kan ik het meestal goed inschatten.
Ik ben in Juli dit jaar met deze bromfiets al van Antwerpen naar Stuttgart (Duitsland) geweest, en terug. Een goede 1.300 kilometer. In vergelijking valt een tripje Amsterdam dus heel goed mee!
De ervaring leer ook dat elk land anders is, en je je daar ook anders moet gedragen op de tweewieler. In België moet je bijna nooit luisteren en gewoon lekker je gang gaan. Je rijdt waar het snelste of veiligste is, ongeacht wat de bordjes zeggen. In Duitsland is het nog makkelijker, je mag o-ver-al rijden behalve de “Autobahn” en “Bundesstraße”.
In Nederland ligt het wat ingewikkelder. Je weet van tevoren niet goed waar je gaat mogen rijden en waar niet. Langs vele gewestwegen liggen bromfietspaden, maar niet overal. Ook mag je niet overal op alle fietspaden rijden, maar met een elektrische bromfiets heb ik nog nooit problemen gehad wanneer ik per abuis op het foute padje kwam.
Dit alles hoort ook gewoon bij het avontuur, je rijdt immers niet honderden kilometers op een bromfiets omdat je de snelste wil zijn.
Nee, met de bromfiets heb je rustig alle tijd om de omgeving in je op te nemen. Cruise control op, naar achter leunen in m’n matje, en genieten! En dan kom je soms plekken tegen die je anders nooit zo zou bekijken.
Iedereen knalt hier voorbij via de snelweg, maar op de bromfiets heb je tijd om de omgeving te waarderen. Zowel van zicht, als van geluid, jij maakt immers geen.
Langs de polders en over de dijkjes kom ik uiteindelijk in Rotterdam terecht. Tip van het huis: een grote stad binnen of buiten rijden gaat het beste via de fietspaden (Google even op standje fiets zetten). De meeste invalswegen zijn immers niet toegestaan voor het bromfietsverkeer. Als je de stad eenmaal binnen bent kan je weer naar standje auto switchen, je mag meestal niet op het fietspad binnen de stadsgrenzen.
Met een NIU is Rotterdam extra makkelijk: je mag de fietserstunnel onder de Maas nemen! “Uitgezonderd fietsers en bromfietsers met elektromotor”. Prachtig toch?
Aangekomen op de Coolsingel is het makkelijk, bij de QPark staat een bordje: laadpalen op 5e verdieping. Makkelijker kan niet! Zoef naar boven, twee wall-boxen vrij. Mooi! Laders uit de zadeltassen halen, een per batterij, prik, prik, en wachten. Ik heb nu 21% over en wil graag naar de 85%.
Met de twee laders kan ik mijn beestje van 20 naar 80 procent laden in 2 uur. Tijd genoeg voor een brunch!
Twee uur later begeef ik me, voldaan van de haute cuisine van de welbekende Amerikaanse clown, terug naar de laadpaal. Naast mij is een gloednieuwe tesla verschenen, gezellig! Tijdens het ontkoppelen en opruimen van de laders knopen er twee mensen nog een gesprekje aan, verbaasd over de aanwezigheid van een scooter bij de laadpaal. Iedereen die ik tegenkom is positief over de Niu, aangenaam verrast over de grote actieradius en verbaasd over het Belgische nummerplaatje achterop. Dit is een van de leukste zaken aan de bromfietstripjes in het buitenland. Niet veel mensen hebben in hun hoofd dat een bromfiets lange trips zou kunnen maken, laat staan eentje op elektriciteit! De verandering in denken teweegbrengen tijdens zo’n gesprek is geweldig om te zien.
Genoeg gepraat, ik heb nog een lange reis voor de boeg.
Af & opbouwen van alles op m’n scooter kost momenteel toch een dikke 5 minuten. Ik ben constant aan het zoeken voor verbetering op dat vlak, de ideale opbouw is nog niet gevonden.
Bon, alles ligt erop, karren maar. Makkelijker gezegd dan gedaan… Parkeergarages zijn meestal niet bedoeld voor tweewielers, en ik heb niet betaald voor een ticketje (ik kon er mooi langs op de heenweg).
Naar beneden bleek de slagboom langer… shit… snel afstappen, scooter schuinleggen, en voorzichtig die boom omhoogduwen. Een gevecht tegen de klok want ik zie de bewaker al hoofdschuddend op me af komen. De Niu is vrij laag en met enkele meters voorsprong kan ik net op tijd de throttle opengooien. Wegwezen hier!
De tweede etappe is ook prachtig! Wanneer ik Rotterdam weer uitgereden ben (en daarbij bijna de snelweg op draaide, moest de parallelweg hebben, oeps!) mag ik recht door de velden bij Hazerswoude rijden op een pracht van een fietspad. De vogels blijven rustig zitten in de velden en staren me wat verbouwereerd aan, alsof ze willen zeggen: “normaal is dit zo’n lawaaierig ding, maar deze… is dit nog wel een gevaar voor ons?”. Daarna kom ik langs de dijken bij Langeraar en Vrouwentroost (Wat. En. Wind.) om uiteindelijk via het Amsterdamse bos de stad binnen te rijden. Google Maps leid me rechtstreeks naar de NIU-flagship store, waar ik met open armen, en kinnen op de grond, ontvangen wordt.
Om 7:30 vertrokken, om 15:15 gearriveerd. En wat kostte het? 0,72 eurocent aan stroom. Doe dat maar eens goedkoper!
Thanks Ezra for sharing your beautiful electric trip with us.
This article first appeared on Electric Felix –https://www.electricfelix.com/blog/riding-the-electric-scooter-to-amsterdam
Ezra also happens to be the co-owner and shop manager of our Antwerp Flagship Store – https://www.niu.com/en/niu-store-finder/store/NIU_Flagship_Antwerpen_COMING_SOON
